อารมณ์ "คืนหนึ่ง" สำหรับการเขียนโปรแกรม
โจทย์ข้อนี้จะเขียนยังไงดี มันมืด 8 ด้านไปหมด คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
แต่มันตรงกันข้ามกับบางคนที่เขียนโปรแกรมมานานแล้ว ที่พอเห็นโจทย์ปุ๊บ
algorithm ต่างๆก็ไหลเข้ามาเองโดยแทบจะไม่ต้องหยุดคิด
ทำไมมันถึงเป็นเช่นนั้น ? ทั้งๆทีคน 2 ประเภทนี้ก็ไม่ได้ฉลาดหรือเก่งไปกว่ากันเลย
จากข้อสังเกตของผมเอง มันอาจจะเป็นเพราะว่า ไอคนที่เห็นโจทย์ปุ๊บ คิดออกทันทีน่ะ
เขาผ่านอารมณ์ "คืนหนึ่ง" ของการเขียนโปรแกรมมาแล้ว
แล้วอะไรมันคือไอ้เจ้าอารมณ์คืนหนึ่งหละ ?
อารมณ์คืนหนึ่งนี้ ก็ตามชื่อแหละครับ คืนหนึ่ง ที่คุณกำลังนั่งเขียนโปรแกรม
คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก คิดจนหัวจะระเบิด . . แต่สุดท้าย คุณก็ทำโจทย์นั้นได้สำเร็จ ด้วยตัวเอง
ย้ำนะครับ ว่า ด้วยตัวเอง ไม่ได้ไปดู code หรือ algorithm ของใครเค้ามา
ไม่ว่าจะใช้เวลานานกี่นาที กี่ชั่วโมง หรือ กี่วันก็ตาม และถึงแม้ว่ามันจะเป็นโจทย์ง่ายแสนง่าย
แต่เชื่อเถอะครับ หลังจากที่คุณผ่านอารมณ์คืนหนึ่งนี้มาแล้ว คุณจะสามารถเขียนโปรแกรมได้ดีขึ้น
อย่างน้อยๆ ถ้าเจอโจทย์แนวเดียวกันนี้ คุณก็สามารถแก้โจทย์ได้เร็วขึ้น เพราะคุณเคยผ่านมันมาแล้ว
คุณเคย ฝึกคิด และ แก้ปัญหาได้ด้วยตัวของคุณเองมาแล้ว
โดยส่วนตัวผมคิดว่า คนที่เขียนโปรแกรมเก่ง ไม่ใช่เพราะเขาอัจฉริยะ ถึงจะมีส่วน แต่ก็เป็นส่วนน้อย
แต่ผมคิดว่า คนที่เขียนโปรแกรมเก่ง เกิดจากการที่เค้าผ่านอารมณ์ "คืนหนึ่ง" มามากมาย นับครั้งไม่ถ้วน
ซึ่งมันแตกต่างจากคนที่ พอเขียนไม่ได้นิดหน่อยก็เลิกทำ หรือไปดูเฉลย มันจึงไม่แปลกเลย
ที่คนเหล่านี้จะเขียนโปรแกรมไม่ได้เก่งขึ้นเลยแม้แต่น้อย . . เพราะเค้าไม่ได้ฝึกแก้ปัญหาด้วยตัวเอง
ที่มาเขียน Blog นี้ก็เพราะว่าเพิ่งผ่านอารมณ์คืนหนึ่งมาสดๆร้อนๆ
code เกินมา 2 ตัวอักษร แต่นั่ง debug อยู่ 2 วัน T^T
แต่สุดท้ายก็ทำเสร็จ ฮ่าๆๆ
สำหรับคนที่กำลังเจอกับอารมณ์ "คืนหนึ่ง" ของการเขียนโปรแกรมอยู่
ก็ขอให้พยายามผ่านมันไปให้ได้ด้วยตัวของคุณเองนะครับ ^^
from http://skblackcat.exteen.com/20090911/entry
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น