วันหนึ่งวันกีฬาสี แม่มาหาผมที่โรงเรียน ผมวิ่งหลบหนีแม่ เพราะเพื่อนล้อเลียนว่า “ไอ้ลูกแม่ตาเดียว” ผมเกลียดคำนี้
คืนหนึ่งผมลงมาทานน้ำ เห็นแม่ร้องไห้ ผมหลบเลี่ยงที่จะเห็นน้ำตาแม่ ผมเกลียดที่จะอยู่กับแม่ตาเดียว ผมอยากรวยจึงเรียนหนัก ผมเริ่มมีครอบครัวที่มั่งคงและมีลูกน่ารัก แต่..ผมลืมและทิ้งแม่ตาเดียว
วันหนึ่งมีผู้หญิงน่าเกลียดมาที่บ้านผม ลูกๆ พากันรังเกียจ ผมได้ตวาดแม่ว่า…
“มาทำให้ลูกผมตกใจทำไม?” เพราะผมบอกลูกเมียว่าแม่ตายไปแล้ว
วันหนี่งผมไปงานเลี้ยงรุ่นใกล้บ้านเดิม จึงแวะไปที่อยู่เก่าเพื่อเอาของบางอย่าง
ที่นั่น ที่แม่ได้ตายไป ผมยืนมอง แต่ไม่มีน้ำตาของผมแม้แต่น้อย
มีกระดาษข้างรูปวางไว้ เขียนว่า….
แม่จะไม่ไปหาลูกอีก
เพราะทำให้ลูกลำบากใจ
ลูกรู้ไหมตอนลูกเป็นเด็กเล็ก
ลูกคลอดออกมาด้วยตาข้างเดียว
แ ล ะ นั่ น คื อ… ด ว ง ต า ข อ ง แ ม่ ใ น ลู ก
แม่ดีใจที่เห็นลูกได้เห็นโลกที่สวยงาม
แ ล ะ มี ชี วิ ต ที่ ดี แ ล ะ มี ค ว า ม สุ ข ”
น้ำตาผมหลั่งออกมาโดยไม่รู้ตัว แ ม่…. ไ ม่ ไ ด้ พิ ก า ร
ค น ที่ พิ ก า ร คือ ตั ว ผ ม
ช า ย หั ว ใ จ พิ ก า ร ใ น ค ว า ม เ ป็ น ลู ก ข อ ง แ ม่
ลูกผมไม่มีโอกาสได้ยินกระทั่งเสียงแม่ตาเดียวของผม
นี่คือเรื่องเล่าขานที่มีชื่อเสียงเรื่องหนึ่งในเกาหลี.
รักของแม่ คือ รักแท้ที่ไม่อาจคำนวณได้
รักของแม่ให้อย่างไม่มีเงื่อนไข และเสียสละให้ผู้อื่นได้เหมือนแม่ผม
ขอให้ลูกทุกคนบนโลกนี้ จงดูแลแม่ขณะที่แม่ยังมีลมหายใจอยู่
อย่าใจบอดหลงผิดเหมือนผมเลย!!
from fwd email
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น